Nica, comu a na muddichedda

Nica, comu a na muddichedda – di Alessio Patti

Sugnu ju, l’eternu carusu
ca d’amuri ti ciatau e
ca t’adora ancora.
Comu a ’n simulacru
t’haju ferma nta la vardata,
nica comu a na muddichedda,
carusa bedda ca li sensi
m’attravirsau.
E lu to pettu, na magarìa
ca pittai milli voti
nta la tila di li ricordi,
beddu comu granatu,
udurusu di zagara e ardenti
comu lu focu di Sicilia,
mi chiama ancora, ancora, ancora.
Ddu jornu ti dissi:
Mi fazzu àrvuru
si tu fogghia d’àrvuru ti fai -;
e comu sita antica
sciddicasti nta li me’ vrazza
pi catturarimi lu cori,
mentri ju ti dicìa: – Si tu
pi ’n pircantu addiventi celu,
pi tia mi fazzu aurusa stidda -.
Ancora oggi, comu tannu,
n’eterna carusanza,
ti ciatu e t’amu.